ദിവസം 249. ശ്രീമദ്‌ ദേവീഭാഗവതം. 9- 27. സാവിത്രീ ഭർത്തൃഹരണം

ദിവസം 249.  ശ്രീമദ്‌ ദേവീഭാഗവതം. 9-  27. സാവിത്രീ ഭർത്തൃഹരണം

സ്തുത്വാfനേന സോfശ്വപതി: സമ്പൂജ്യ വിധിപൂർവ്വകം

ദദർശ തത്ര താം ദേവീം സഹസ്രാർക്ക സമപ്രഭാം

ഉവാച സാ ച രാജാനാം പ്രസന്നാ സ സ്മിതാ സതീ

യഥാ മാതാ സ്വപുത്രം ച ദ്യോതയന്തീ ദിശസ്ത്വിഷാ 

ശ്രീ നാരായണൻ പറഞ്ഞു: ഞാൻ പറഞ്ഞു തന്നതായ ഈ സ്തോത്രം ജപിച്ച് അശ്വപതി രാജാവ് ആയിരം സൂര്യൻമാർ ഉദിച്ചാലുള്ളത്ര തേജസ്സോടെ വിളങ്ങുന്ന ദേവിയെ പ്രത്യക്ഷയാക്കി. നാനാ ദിക്കും തന്റെ തേജസ്സിന്റെ ശോഭയാൽ പ്രകാശമാനമാക്കി ദേവി അമ്മ മകനെയെന്നപോലെ രാജാവിനെ നോക്കി പുഞ്ചിരി തൂകി.

സാവിത്രീ ദേവി പറഞ്ഞു: ‘അങ്ങയുടെ അഭീഷ്ടവും രാജ്ഞിയുടെ ആഗ്രഹവും ഞാനറിയുന്നു. അവ നിറവേറാൻ ഞാനിതാ നിങ്ങളെ അനുഗ്രഹിക്കുന്നു. അങ്ങൊരു പുത്രനെയും രാജ്ഞിയൊരു പുത്രിയേയുമാണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. രണ്ടഭിലാഷങ്ങളും  യഥാകാലം പൂർത്തീകരിക്കപ്പെടും. 

ആദ്യം അവർക്കുണ്ടായത് ഒരു കന്യകയാണ്. സാവിത്രീപൂജയുടെ ഫലമായി സാക്ഷാൽ ലക്ഷ്മീദേവിയേപ്പോലുള്ള ഒരു കുമാരി പിറന്ന സന്തോഷത്തിൽ രാജാവവൾക്ക് സാവിത്രി എന്ന പേരു തന്നെ നല്കി. ശുക്ളപക്ഷത്തിൽ ചന്ദ്രക്കല അഭിവൃദ്ധമാകുന്നതുപോലെ രാജകുമാരി വളർന്നു വന്നു. രൂപയൗവനസമ്പന്നയായ സാവിത്രി ദ്യൂമസേന പുത്രനായ സത്യവാനെ ഭർത്താവായി സ്വീകരിച്ചു. സത്യവാൻ വധുവിനെയും കൂട്ടി സ്വന്തം ഗ്രഹത്തിലെത്തി സുഖമായി ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞു.

ഒരു ദിവസം തന്റെ പിതാവിന്റെ ആവശ്യപ്രകാരം ഫലമൂലാദികൾ ശേഖരിക്കാനായി സത്യവാന്‍ കാട്ടിൽപ്പോയി. സാവിത്രിയും സത്യവാന്റെ കൂടെ കാട്ടിലേക്ക് പോയിരുന്നു. അവിടെയൊരു മരക്കൊമ്പിൽ നിന്നും താഴെവീണ സത്യവാൻ ക്ഷണത്തിൽ മരണമടഞ്ഞു. യമൻ കുമാരനെ വിരൽ വലുപ്പത്തിലാക്കി കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോവുന്നത് സാവിത്രി കണ്ടു. കുമാരി യമന്റെ പിന്നാലെ ചെന്നു. തന്റെ പിന്നാലെ വരുന്ന രാജകുമാരിയെക്കണ്ട് യമരാജൻ മധുരസ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു: 

‘അല്ലയോ ദേവീ, സാവിത്രീ, ഈ മനുഷ്യശരീരം വച്ച് നീയെങ്ങോട്ടാണ് വരുന്നത്? ഭർത്താവിനൊപ്പം വരാനാണുദ്ദേശമെങ്കിൽ നിന്റെയീ ശരീരം ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടി വരും. പഞ്ചഭൂതനിർമ്മിതവും നശ്വരവുമായ ഈ ദേഹത്തിന് എന്റെ ലോകത്ത് പ്രവേശനമില്ല. നിന്റെ കാന്തന്റെ ആയുസ്സ് തീർന്നിരിക്കുന്നു. അദ്ദേഹം സ്വാർജ്ജിതമായ കർമ്മഫലമനുഭവിക്കാൻ എന്റെ ലോകത്തേക്ക് വരികയാണിപ്പോൾ. ജീവൻ ഓരോ ദേഹവും സ്വീകരിക്കുന്നത് സ്വകർമ്മഫലമനുസരിച്ചാണ്.  ഇന്ദ്രനാവുന്നതും ബ്രഹ്മപുത്രനായി ജനിക്കുന്നതും ഇനിയൊരു ജന്മം ആവശ്യമില്ലാത്ത ഒരു വിഷ്ണുപുത്രനായി ജനിക്കുന്നതും കർമ്മഫലം മൂലമാണ്. സിദ്ധികൾ ആർജിക്കുന്നതും അമരത്വം ഭവിക്കുന്നതും കർമ്മഫലത്താലാണ്. വിഷ്ണുസാലോക്യം, നൃപത്വം, മനുത്വം, നിർജ്ജരത്വം, ഗണേശത്വം,ശിവത്വം മുനീന്ദ്രത്വം, തപസ്വിത്വം, ക്ഷത്രിയത്വം, വൈശ്യത്വം, മ്ലേച്ഛത്വം, എന്നിവയെല്ലാം ലഭിക്കുന്നത് കർമ്മഫലത്തിനാലാണ്. കർമ്മത്താൽത്തന്നെ ജംഗമത്വവും, പർവ്വതത്വവും ലഭിക്കുന്നു. വൃക്ഷത്വം, രാക്ഷസത്വം, കിന്നരത്വം, ആധിപത്യം, എന്നു വേണ്ട പശുജന്മം, കാട്ടിലെ ജീവിതം, ശൂദ്രജന്മം, കൃമി ജമം, ക്ഷുദ്രജന്മം, ദൈത്യ-ദാനവ-ആസുര ജന്മങ്ങൾ, എന്നിവയ്ക്കെല്ലാം ഹേതു കർമ്മം തന്നെയാണ്. 

ഇങ്ങിനെ യമരാജൻ സാവിത്രിയോട് കർമഫലത്തെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞു നിർത്തി.