ദിവസം 230. ശ്രീമദ്‌ ദേവീഭാഗവതം. 9. 8. ഗംഗാദ്യുത്പത്തി

ദിവസം 230.  ശ്രീമദ്‌ ദേവീഭാഗവതം. 9. 8. ഗംഗാദ്യുത്പത്തി

സരസ്വതീ പുണ്യക്ഷേത്രമാജഗാമ ച ഭാരതേ
ഗംഗാശാപേന കലയാ സ്വയം തസ്ഥൌ ഹരേ:പദേ
ഭാരതീ ഭാരതം ഗത്വാ ബ്രാഹ്മീ ച ബ്രഹ്മണ: പ്രിയാ
വാണ്യധിഷ്ഠാതൃദേവീ സാ തേന വാണീ പ്രകീർത്തിതാ

ഭഗവൽ ശാപമേറ്റ സരസ്വതീദേവി കലാംശം കൊണ്ടു് ഭാരതത്തിലും പൂർണ്ണാംശം കൊണ്ട് വൈകുണ്ഡത്തിലും വാണു. ഭാരത്തിൽ അവതരിച്ചതിനാൽ ഭാരതിയായും ബ്രഹ്മപത്നിയായതിനാൽ ബ്രാഹ്മിയായും വാക്കിന്റെ അധിഷ്ഠാനദേവതയാകയാൽ വാണിയായും ദേവി അറിയപ്പെടുന്നു. ജലസ്രോതസ്സുകളിൽ വാഴുന്ന ഹരിക്ക് സരസ്വാൻ എന്നും പേരുണ്ട്. സരസുകളും പൊയ്കകളും ഹരിയുടെ ആസ്ഥാനങ്ങളാണ്. സരസ്വാന്റെ പത്നിയെന്ന നിലയിൽ സരസ്വതിയെന്ന പേരിൽ ദേവി പ്രശസ്തയാണ്. ദേവി തീർത്ഥസ്വരൂപിണിയായി സാധകരുടെ പാപക്കാടുകൾ എരിച്ചു കളയുന്ന അഗ്നിയെപ്പോലെ എങ്ങും സഞ്ചരിക്കുന്നു.

ഭാഗീരഥൻ ഗംഗയെ ഭൂമിയിൽ കൊണ്ടുവന്നതിനാൽ കലാംശം കൊണ്ട് ദേവി ഭാഗീരഥിയായി. ആകാശഗംഗയുടെ താഴേക്കുള്ള കുത്തൊഴുക്ക് തടയാൻ കഴിവില്ലാതിരുന്ന ഭൂമീദേവിയെ സഹായിക്കാൻ പരമശിവൻ തന്റെ തലയിൽ ഗംഗയെ താങ്ങി നിർത്തി.

പത്മയും ശാപശക്തിയാൽ കലാംശം കൊണ്ട് ഭൂമിയിലെത്തി പത്മാവതിയായി. ലക്ഷ്മീദേവിയുടെ പൂർണ്ണാംശം ഹരിപദത്തിൽത്തന്നെ നിലകൊണ്ടു. രമയുടെ മറ്റൊരംശം ധർമ്മജന്റെ മകൾ തുളസിയായിപ്പിറന്ന് വിഖ്യാതയായി. മാത്രമല്ല വാണീശാപവും തുടർന്ന് വിഷ്ണുശാപവും കിട്ടിയ ദേവി വൃക്ഷ രൂപത്തിലും നിലകൊള്ളുകയുണ്ടായി.

അയ്യായിരം കൊല്ലം ഭൂമിയിലെ  കലികാല വാസം കഴിയുമ്പോൾ ഈ ദേവിമാരെല്ലാം ഹരിപദത്തിലേയ്ക്ക് മടങ്ങിപ്പോകും. പുണ്യതീർത്ഥങ്ങളിൽ കാശിയും വൃന്ദാവനവും ഒഴികെ മറ്റെല്ലാം ഹരിനിയോഗത്താൽ വൈകുണ്ഡത്തിൽ എത്തിച്ചേരുകയും ചെയ്യും.

കലിയിൽ പതിനായിരം കൊല്ലം കഴിയുമ്പോൾ സാളഗ്രാമം, ജഗന്നാഥൻ, ശിവശക്തികൾ എന്നിവർ ഭാരതഭൂമിയിൽ നിന്നും മടങ്ങിപ്പോയി സ്വധാമമണയും. അവരുടെ കൂടെ സജ്ജനങ്ങളും ശംഖും, പുരാണങ്ങളും ശ്രാദ്ധതർപ്പണങ്ങളും വേദകർമ്മങ്ങളും എല്ലാം പോകും. പൂജാദികൾ, കീർത്തനങ്ങൾ, കഥകൾ, വേദാംഗങ്ങൾ, ശാസ്ത്രങ്ങൾ, സത്യധർമ്മാദികൾ, ഗ്രാമദേവതമാർ, വ്രതം, തപസ്സ്, ഉപവാസം, എന്നിവയും ഭൂമിയിൽ നിന്നും മടങ്ങിപ്പോകും.

വ്യാജപണ്ഡിതന്മാർ, വാമാചാരികൾ, അസത്യവാദികൾ, ശഠന്മാർ, ക്രൂരൻമാർ, അഹങ്കാരികൾ, കള്ളന്മാർ, പരദ്രോഹികൾ, എന്നിവരാൽ ഭൂമി നിറയും. പൂജകൾക്ക് ഉപയോഗിക്കാൻ തുളസിയില ഉണ്ടാകില്ല. ജനങ്ങളില്‍ ആണ്-പെണ്ണെന്ന ഭേദം മാത്രമേ ഭൂമിയിലുണ്ടാവൂ. ആർക്കും ആരെയും വേൾക്കാമെന്നതാവും സ്ഥിതി. തന്റെത്, തന്റെ യജമാനന്റെത് എന്ന ഭേദം എപ്പോഴും മനുഷ്യനിലുണാവും. അച്ഛനും മകനും തമ്മിൽ സമ്പത്ത് വീതം വയ്ക്കും. ആണുങ്ങൾ പെണ്ണുങ്ങളുടെ കീഴിലാവും. വേശ്യകളെ സർവ്വത്ര കാണാനാകും.

സ്ത്രീകൾ പുരുഷൻമാരെ പീഡിപ്പിക്കുകയും ഭരിക്കുകയും ചെയ്യും. മരുമകൾ ഭർത്തൃമാതാപിതാക്കളെ ദാസീദാസൻമാരെപ്പോലെ കണക്കാക്കും. ഗൃഹത്തിന്റെ ചുമതല സ്ത്രീയേറ്റെടുക്കും. ഗൃഹനാഥന് ഭൃത്യന്റെ സ്ഥാനം പോലും ലഭിക്കുകയില്ല. കൂട്ടുകാരോട് സംസാരിക്കാൻ പോലും ആർക്കും സമയമുണ്ടാവില്ല. പെണ്ണുങ്ങൾ പറഞ്ഞാലേ ഗൃഹത്തിൽ കാര്യങ്ങൾ നടക്കൂ എന്നതാവും സ്ഥിതി.

നാലുവർണ്ണത്തിലുള്ളവരും ആചാരം വെടിഞ്ഞ് സന്ധ്യാവന്ദനം പോലും ചെയ്യാതാവും. നിത്യയജ്ഞങ്ങൾ, സത്രങ്ങൾ എന്നിവയും അവർ ഉപേക്ഷിക്കും. അവർ മ്ലേച്ഛാചാരം സ്വീകരിച്ച് സ്വശാസ്ത്രപഠനത്തിനു പകരം മ്ലേച്ഛശാസ്ത്രം പഠിക്കും. ബ്രാഹ്മണ-വൈശ്യ-ക്ഷത്രിയൻമാർ ശൂദ്രർക്ക് ദാസ്യവേല ചെയ്യും. അരിവയ്ക്കാനും അലക്കാനും മൃഗങ്ങളെ മേയ്ക്കാനും ഇവർ നിയോഗിക്കപ്പെടും.

ജനങ്ങൾ കള്ളം പറയുന്നവരാവും; ഭൂമി സസ്യഹീനയുമാവും. വൃക്ഷങ്ങൾ കായ്ക്കാതെയാവും. സ്ത്രീകൾ വന്ധ്യകളാവും. പശുക്കൾ പാൽ ചുരത്താതാവും. ഉള്ള പാലിൽ നെയ്യുണ്ടാവില്ല. ഭാര്യാഭർത്താക്കൻമാർക്ക് സംതൃപ്തിയുണ്ടാവില്ല. ഗൃഹസ്ഥർ പോലും അസത്യവാദികളാവും.

രാജാക്കൻമാർ പ്രതാപം വെടിയുമെങ്കിലും അവര്‍ പ്രജകളെ കരം കൊണ്ട് പീഡിപ്പിക്കും. നദികളും തടാകങ്ങളും ജലമില്ലാതെ വറ്റിവരളും. നാലുവർണ്ണത്തിലുള്ളവരും ധർമ്മാചാരങ്ങൾ വെടിഞ്ഞ് പുണ്യം നശിച്ച് ജീവിക്കും. ലക്ഷം പേരിൽ ഒരാൾ പോലും പുണ്യവാൻമാരായി കാണുകയില്ല.

വിരൂപരായ സ്ത്രീപുരുഷൻമാർ, ശിശുക്കൾ, ദുർവാർത്തകൾ, ഒച്ചപ്പാടുകൾ, ബഹളങ്ങൾ, എന്നിവ എല്ലാടവും നിറഞ്ഞു നില്ക്കും. ഗ്രാമങ്ങളും നഗരങ്ങളും ആളൊഴിഞ്ഞ് കാടുകയറി നശിക്കും. അധികാരികൾ കാട്ടിൽക്കഴിയുന്നവരോടു പോലും കരം പിരിക്കും. നദികളിലും തടാകങ്ങളിലും കാട്ടുപുല്ലുകൾ നിറയും. വയലുകളിൽ വിളയില്ലാതാകും. അവിടെ കാടും കളയും നിറയും. അഭിജാതകുലത്തിലുള്ളവർപോലും നിന്ദിക്കപ്പെടും.

ധൂർത്തൻമാരും ശാഠ്യക്കാരും അസത്യം പറയുന്നവരും, നാസ്തികരും ഹിംസകരും ദ്രോഹികളും എങ്ങും നിറയും. പൊക്കം കുറഞ്ഞവരും രോഗം പിടിച്ചവരും ക്ഷീണിതഗാത്രരും അല്പായുസ്സുക്കളും ആയ നരനാരിമാരാൽ ലോകം നിറയും. പതിനാറുവയസ്സിൽ ജര ബാധിച്ചും ഇരുപതാവുമ്പോൾ വാർദ്ധക്യം വന്നും യൗവനമറ്റവരാകുമിവർ. എട്ടുവയസ്സിൽ പെൺകുട്ടികൾ വയസ്സറിയിക്കും. സ്ത്രീകൾക്ക് പ്രസവിക്കാൻ ഒരു വർഷം വേണ്ടിവരും. പതിനാറാംവയസ്സിൽ അവർ വൃദ്ധകളാവും. മിക്കവാറും സ്ത്രീകൾ വന്ധ്യകളായിരിക്കും.

നാലുവർണ്ണത്തിലുള്ളവരും കന്യകമാരെ കച്ചവടം ചെയ്യും. വീട്ടിലെ സ്ത്രീകളുടെ ജാരൻമാർ കൊണ്ടുവരുന്ന അന്നം കഴിക്കാൻ ആളുകൾക്ക് മടിയുണ്ടാവില്ല. ഹരിനാമം പോലും അവർ വില്പനക്ക് വയ്ക്കും. ധനവാൻമാർ കീർത്തിക്കായി ദാനം ചെയ്തിട്ട് അത് മറ്റു മാർഗ്ഗങ്ങളിൽ അപഹരിക്കും. ഗുരുവിന്റെയോ ദേവന്‍മാരുടെയോ ബ്രാഹ്മണരുടെയോ സ്വത്തുക്കൾ അവര്‍ സൂത്രത്തിൽ കൈവശപ്പെടുത്തും. ദാനം ചെയ്ത വസ്തുക്കൾ പോലും പിടിച്ചു വാങ്ങും.

പുത്രി, സഹോദരി, പരഭാര്യ, സപത്നീ മാതാവ്, സഹോദരഭാര്യ എന്നിവരെപ്പോലും പ്രാപിക്കാൻ മനുഷ്യർക്ക് മടിയുണ്ടാവില്ല. അഗമ്യഗമനം എല്ലാ കുടുംബങ്ങളിലും ഉണ്ടാകം. പെറ്റമ്മയെ മാത്രമേ അവർ ഇതിൽ നിന്നുമൊഴിവാക്കൂ.

ഭർത്താവും, ഭാര്യയും എന്ന ഭേദമില്ലാതെ എല്ലാവരും അഭിപ്രായം പറയും. വസ്തുവിനോ ഗ്രാമങ്ങൾക്കോ ഒന്നിനും കണക്കും കാര്യങ്ങളും ഉണ്ടാവില്ല. എല്ലാവരും കള്ളം പറയുന്നവരും ഭോഗലാലസരുമാവും. പരസ്പരം തല്ലാനും കൊല്ലാനും ആർക്കും മടിയുണ്ടാവില്ല.

നാലുവർണ്ണത്തിലുള്ളവരും പാപകർമ്മങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടും. ലോഹം, അരക്ക്, ഉപ്പ്, എന്നിവ കച്ചവടം ചെയ്ത് അവർ ജീവിക്കും. ശൂദ്രരുടെ പിണം ദഹിപ്പിക്കാൻ ബ്രാഹ്മണർ തയ്യാറാവും.  ശൂദ്രരുടെ ഭക്ഷണമവർ കഴിക്കും. അവര്‍ ശൂദ്രദാസികളിൽ കാമസംപൂർത്തി വരുത്തുകയും ചെയ്യും.

ഗൃഹസ്ഥൻ ചെയ്യേണ്ട പഞ്ചയത്നങ്ങൾ ആരും അനുഷ്ഠിക്കുകയില്ല. ഉപവാസമോ സന്ധ്യാവന്ദനമോ ആചരിക്കുകയുമില്ല. പൂണൂൽ ഉപേക്ഷിച്ച് ശൗചാദികൾ ഇല്ലാത്ത  ബ്രാഹ്മണർക്ക് കൂട്ടായി വേശ്യയും പലിശക്കാരനും, തീണ്ടാരിയായ സ്ത്രീയും ഉണ്ടാവും.

ഭൂമി, വർണ്ണാശ്രമക്രമങ്ങൾ, ആഹാര-നീഹാര-ശയ്യാ നിയമങ്ങൾ ഇവയൊന്നുമില്ലാത്ത മ്ലേച്ഛൻമാരെക്കൊണ്ട് നിറയും. മനുഷ്യർ വിരളോളം നീളത്തിലും വൃക്ഷങ്ങൾ ഒരു മുഴം നീളത്തിലും ആവും. ഇങ്ങിനെ മ്ലേച്ഛതയാൽ ഭൂമി നിറഞ്ഞ് മലിനമായി നില്ക്കുമ്പോൾ ഭഗവാൻ ഹരി വിഷ്ണുയശസ്സെന്ന ബ്രാഹ്മണന്റെ മകനായി ജന്മമെടുക്കും. ഭഗവാന്റെ അംശാവതാരമായ അതിബലവാനായ  കല്കിയാണത്.

നീണ്ടുയർന്ന ഒരു കുതിരപ്പുറത്ത് കയറി വാളും പിടിച്ച് വരുന്ന കല്കി മൂന്നുരാത്രി കൊണ്ടു് ലോകത്തുള്ള മ്ലേച്ഛൻമാരെയെല്ലാം വകവരുത്തി മറയും. ഭൂമിയിൽ അരാജകത്വം നടമാടും. ശത്രുക്കൾ ഭൂമി കൈവശപ്പെടുത്തും. ഉടനെ ആറു ദിവസം നീണ്ടുനില്ക്കുന്ന പേമാരിയിൽ ഭൂമിയിൽ പ്രളയമാകും. നാടും വീടും കാടുമെല്ലാം അതിൽ മുങ്ങിയൊടുങ്ങും.

ആറു ദിവസം കഴിയുമ്പോൾ പന്ത്രണ്ടു് സൂര്യൻമാർ ഒന്നിച്ചുദിച്ച് അതിന്റെ താപത്താൽ ലോകമാകെ ചുട്ട് ഉണങ്ങി വരണ്ടുപോകും. അപ്പാൾ കലിയുഗം അവസാനിക്കും. കൃതയുഗം എന്ന സത്യയുഗത്തിന്റെ ആരംഭമാകുമപ്പോൾ. തപസ്സും സത്യവും ചേർന്ന് ധർമ്മം പുനസ്ഥാപിക്കപ്പെടും.

ബ്രാഹ്മണർ ധർമ്മനിഷ്ഠരും തപസ്വികളുമാവും. സ്ത്രീകൾ പാതിവ്രത്യനിഷ്ഠയുള്ളവരാവും. രാജാക്കൻമാർ ധർമ്മിഷ്ഠരും ബ്രാഹ്മണഭക്തരുമാവും. വൈശ്യർ ധാർമ്മികമായ വാണിജ്യവൃത്തിയിൽ ഏർപ്പെടും. ശൂദ്രർ പുണ്യധർമ്മവ്രതരായി ബ്രാഹ്മണരെ സേവിക്കും. നാലു വർണ്ണത്തിലുള്ളവരും ദേവീ പൂജകളിൽ ഏർപ്പെടും.

മനുഷ്യർ ശ്രുതിസ്മൃതികളിൽ അറിവുള്ളവരും ഋതുകാലത്തിനനുസരിച്ച് പത്നിയുമായി ബന്ധപ്പെടുന്നവരുമാകും. അധർമ്മം തീരെയില്ലാതാകും. നാല് പാദങ്ങളും ചേര്‍ന്നു ധർമ്മപൂർണ്ണമാണ് കൃതയുഗം. പിന്നീട് ത്രേതായുഗത്തിൽ ധർമ്മത്തിന് ക്ഷയം വന്ന് നാലിൽ മൂന്നു പാദങ്ങൾ മാത്രമാവും. ദ്വാപരത്തിലത് രണ്ടു പാദങ്ങളായും വീണ്ടും കലിയിൽ അത് ഒരു പാദമായും ലോപിക്കും. ഒടുവിൽ ധർമ്മം തീരെ നശിക്കുമ്പോൾ പ്രളയമായി.

ഏഴ് ദിവസങ്ങളാണ് ആഴ്ചയിലുള്ളത്. തിഥികൾ പതിനാറാണ്. മാസങ്ങൾ പന്ത്രണ്ടും ഋതുക്കൾ ആറുമാണ്. രണ്ടു പക്ഷങ്ങൾ ചേർന്ന്  ഒരു മാസം, രണ്ട് അയനങ്ങൾ, നാലു യാമങ്ങൾ കൂടിയ ഒരു പകലും നാലു യാമങ്ങൾ കൂടിയ ഒരു രാത്രിയും. ഒരു മാസത്തിന് മുപ്പത് ദിവസങ്ങൾ.

കാലഗണനാസമ്പ്രദായത്തിൽ വർഷങ്ങൾ അഞ്ചു വിധമാണ്. സംവത്സരം, പരിവത്സരം, ഇഡാവത്സരം, അനുവത്സരം,  ഇദ്വത്സരം എന്നിവയാണ് ഇവ. ഈ ക്രമത്തിലാണ് യുഗങ്ങൾ വന്നു പോവുന്നത്.

മനുഷ്യരുടെ ഒരു വർഷം ദേവൻമാർക്ക് ഒരു രാപ്പകലാണ്. മനുഷ്യരുടെ മുന്നൂറ്റിയറുപത് യുഗങ്ങൾ ചേർന്നാൽ ദേവൻമാർക്ക് ഒരു യുഗമായി. അങ്ങിനെയുള്ള എഴുപത്തിയൊന്നു ദേവയുഗങ്ങൾ ചേർന്നാൽ ഒരു മന്വന്തരമായി. ഒരു മന്വന്തരമാണ് ദേവേന്ദ്രന്റെ ആയുസ്സ്. ഇരുപത്തിയെട്ട് ഇന്ദ്രൻമാരുടെ കാലമാണ് ബ്രഹ്മാവിന്റെ ഒരു ദിവസം. ബ്രഹ്മാവിന്റെ ആയുസ്സ് നൂറ്റിയെട്ട്കൊല്ലമാണ്. അപ്പോൾ പ്രളയമുണ്ടായി ഭൂമി അപ്രത്യക്ഷയാവും. ത്രിമൂർത്തികളടക്കം എല്ലാം സത്യസ്വരൂപമായ ചിദാത്മാവിൽ  വിലയിക്കും. അതിലേക്ക് പ്രകൃതിയും ലയിച്ചു ചേരുമ്പോൾ പ്രാകൃതപ്രളയമായി.

ഇക്കാലം ശ്രീദേവിയുടെ ഒരു നിമിഷം മാത്രം. ദേവിയുടെ ഒരു നിമിഷത്തിൽ ബ്രഹ്മാണ്ഡം നശിച്ച് അടുത്ത നിമിഷം യഥാക്രമം സൃഷ്ടി ആരംഭിക്കുന്നു. ഇങ്ങിനെയുള്ള നിമിഷങ്ങൾ എത്രയുണ്ടായിയെന്ന് ആർക്കും നിർണ്ണയിക്കാനാവില്ല. സൃഷ്ടിസ്ഥിതി പ്രളയങ്ങൾ എത്ര വന്നുപോയിയെന്നോ എത്ര ബ്രഹ്മാവിഷ്ണുമഹേശ്വരൻമാർ ഉണ്ടായി മറഞ്ഞുവെന്നോ ആരു കണ്ടു?

സർവ്വ ബ്രഹ്മാണ്ഡങ്ങൾക്കും ഈശ്വരനായി വിളങ്ങുന്ന ഈശ്വരൻ പരമാത്മാവും സച്ചിദാനന്ദസ്വരൂപവുമാണ്. ബ്രഹ്മാദികൾ ആ പരംപൊരുളിന്റെ അംശഭൂതരത്രേ. മഹാവിരാട്ടും ക്ഷുദ്രവിരാട്ടും പരംപൊരുളിന്റെ അംശസംഭൂതങ്ങളാണ്. മൂലപ്രകൃതിയും അതു തന്നെയാണ്. മൂലപ്രകൃതിയുടെ സാന്നിദ്ധ്യത്തിലാണ് അർദ്ധനാരീശ്വരനായി ശ്രീ കൃഷ്ണൻ സംജാതനായത്.

ആ ശ്രീകൃഷ്ണൻ ദ്വിഭുജനായി ഗോലോകത്തും ചതുർഭുജനായി വൈകുണ്ഡത്തിലും സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു. ബ്രഹ്മാവു മുതൽ പുൽക്കൊടി വരെ എല്ലാമെല്ലാം മൂലപ്രകൃതിയിൽ നിന്നും ഉദ്ഭൂതമായവയാണ്. അവയ്ക്കെല്ലാം അവസാനവുമുണ്ട്. എന്നാൽ ഇപ്രകാരമുളള സൃഷ്ടികൾക്ക് ഹേതുവായ ബ്രഹ്മം പ്രകൃതിക്കതീതമാണ്. സത്യം, നിത്യം, സനാതനം, നിർഗ്ഗുണം, നിരുപാധികം, നിരാകാരം, ഭക്താനുഗ്രഹകാരകം എന്നിങ്ങിനെ അറിയപ്പെടുന്ന ബ്രഹ്മമാണ് ബ്രഹ്മാവിനെ സൃഷ്ടിക്ക് പ്രാപ്തനാക്കുന്നതും ശിവനെ ലോക സംഹർത്താവാക്കുന്നതും. ബ്രഹ്മത്തെ തപം ചെയ്താണ് മഹേശ്വരൻ സർവതത്വജ്ഞനും മൃത്യുഞ്ജയനുമായിരിക്കുന്നത്.

സാക്ഷാൽ ജനാർദ്ദനൻ സർവ്വവ്യാപിയും സർവ്വജ്ഞനും സർവ്വദർശനനുമായി സർവ്വസമ്പൽപ്രദാനശീലനായി ശ്രീസമേതം നിലകൊള്ളുന്നതിന്റെ ഹേതു ബ്രഹ്മമാണ്. മഹാമായ മൂലപ്രകൃതിയും ഭഗവതിയും സർവ്വവിദ്യാസ്വരൂപയും സച്ചിദാനന്ദ സ്വരൂപിണിയും ആയത് ബ്രഹ്മത്തെ സേവിച്ചാണ്.

ദേവമാതാവായ സാവിത്രി വേദാധിഷ്ഠാധൃദേവതയും പൂജനീയയും വേദജ്ഞയുമായതും വാണീദേവി സർവ്വവിദ്യാസ്വരൂപയായതും വിദ്വത് പൂജിതയായതും മൂലപ്രകൃതിയിൽ നിന്നും അഭേദമായ ബ്രഹ്മത്തെ തപസാ പൂജിച്ചതു കൊണ്ടാണ്.

സർവ്വഗ്രാമാധിദേവതയായും സർവ്വസമ്പത് പ്രദയുമായി ലക്ഷ്മീദേവി വിളങ്ങുന്നത് ബ്രഹ്മത്തെ സേവിക്കയാലാണ്. അങ്ങിനെയാണ് ദേവി സർവ്വവന്ദ്യയും പുത്രദായിനിയുമായി വിളങ്ങുന്നത്. ശ്രീ ദുർഗ്ഗ സകലരുടെയും ദുഃഖം കെടുത്താനുള്ള പ്രാഭവം കൈവരിച്ചത് അദ്ദേഹത്തെ സേവിച്ചാണ്.

ശ്രീ രാധ ശ്രീകൃഷ്ണ പ്രാണപ്രിയയായി വിളങ്ങിയത് പരമാർത്ഥസ്വരൂപിണിയായ ശക്തിയെ സേവിച്ചാണ്. അങ്ങിനെ കൃഷ്ണന്റെ മാറിൽ അവൾ സ്ഥാനവും നേടി. ശതശൃംഗപർവ്വതത്തിൽ ആയിരം ദിവ്യവർഷം തപം ചെയ്ത് രാധ പരാശക്തിയെ സംപ്രീതയാക്കി. അങ്ങിനെ വരലാഭവുമായി സർവ്വാധികപ്രൗഢയായി നില്ക്കുന്ന രാധയെ കൃഷ്ണൻ മാറോടു ചേർത്തു. “എന്റെ മാറിൽ നീ ചിരകാലം വസിച്ചാലും” എന്നവൾക്ക് അതീവ ദുർലഭമായ വരം നല്കി അനുഗ്രഹിച്ചു. “നീയെനിക്ക് ശ്രേഷ്ഠയും പ്രേയസിയും ആയ ഭാര്യയായിരിക്കും. ഞാൻ നിന്നെ വന്ദിക്കുകയും പൂജിക്കുകയും ചെയ്യും. ഞാൻ  നിനക്ക് വശംവദനായിയിരിക്കും.” ഇങ്ങിനെ അനുഗ്രഹിച്ച് രാധയെ ഭഗവാൻ സപത്നിമാരില്ലാതെ പ്രാണവല്ലഭയാക്കി

മറ്റു ദേവിമാരും ശക്തിയെ പൂജിച്ച് സ്വയംപൂജിതരായിത്തീർന്നു. അവരവർ ചെയ്യുന്ന പൂജകൾക്കനുസൃതമായി അവർക്ക് ഫലവും ലഭിച്ചു. ആയിരം കൊല്ലക്കാലം പരാശക്തിയെ ധ്യാനിച്ച് ദുർഗ്ഗ സർവ്വപൂജിതയായി. സരസ്വതി ഗന്ധമാദനപർവ്വതത്തിൽ ഒരുലക്ഷംകൊല്ലം തപസ്സുചെയ്ത് സർവ്വവന്ദ്യയായി. ലക്ഷ്മീദേവി നൂറു്യുഗക്കാലം പുഷ്ക്കരത്തിൽ തപസ്സു ചെയ്ത് സർവ്വസമ്പദ്പ്രദാത്രിയായി. സാവിത്രീദേവി അറുപതിനായിരംവർഷം തപസ്സുചെയ്ത് പൂജിതയായി.

ശ്രീ ശങ്കരൻ നൂറ് മന്വന്തരങ്ങൾ തപസ്സു ചെയ്തു. ബ്രഹ്മാവും വിഷ്ണുവും നൂറ് മന്വന്തരങ്ങൾ പരാശക്തിയെ ധ്യാനിച്ചുപാസിച്ചു. പത്തു മന്വന്തരം കഠിനതപം ചെയ്ത ശ്രീകൃഷ്ണൻ ദിവ്യമായ ഗോലോകത്തിൽ എത്തിച്ചേർന്നു. അദ്ദേഹം ഇപ്പോഴും അവിടെ വാഴുന്നു. ധർമ്മൻ പത്തു മന്വന്തരങ്ങൾ തപസ്സുചെയ്ത് സർവ്വാധാരനും സർവ്വപൂജിതനുമായി. ഇങ്ങിനെ പരാശക്തിയെ ധ്യാനിച്ച് മനുഷ്യരും ദേവൻമാരും മാമുനിമാരും രാജാക്കൻമാരും വന്ദ്യരായിത്തീർന്നു.

വേദോക്തമായും എന്റെ ഗുരു പറഞ്ഞ പ്രകാരവും ഞാൻ സർവ്വപുരാണങ്ങളും വിവരിച്ചുതന്നു ഇനിയും മാമുനേ, എന്താണങ്ങേയ്ക്ക് അറിയാനുള്ളത്?